Մի օր էլ գյուղացիները հավաքվում են ու որոշում՛ եկեղեցին հեռացնեն, որ հանգիստ ելեմուտ անեն։ Գյուղի կանայնք մի երկար հաստ պարան են գործում։ Տղամարդիկ պարանը երեք անգամ փաթաթում են զանգակատան շուրջը։ Ահել-ջահել հավաքվում են իրար կողքի շարվում, պարանից քաշում են գոռում․

Մե՛կ-երկ՛ու,քաշեցիք մե՛կ-երկ՛ու,քաշեցինք․․․,

Քաշում են, քաշում, պարանը քիչ-քիչ ձգվում է, երկարում․ բալզաթցիներն էլ մի երկու սանտիմետր հեռանում են եկեղեցուց ու կարծում են, թե եկեղեցին շարժվել է։

ՈՒրախանում են գոռում․

-Եկեղեցին տեղիվ շարժո՜ւմ է։